We zijn er …

We zijn er. Na een lange, lange, lange rit zijn we aangekomen in ons tijdelijke huis. Vooraf hadden we bedacht dat de kinderen ’s nachts lekker zouden kunnen slapen. Merel en Tijs dachten hier echter anders over. Het was natuurlijk ook bere spannend. Midden in de nacht opgehaald worden bij oma om vervolgens voor de allereerste keer naar een ander land te gaan ! Er was zo veel te zien, zo veel te vragen. Slapen was er niet bij. Snoepen wel. Want ze hadden natuurlijk van iedereen wat lekkers gekregen …. Zo tegen half 11 zondagochtend waren we op de plaats van bestemming.Toen konden we beginnen met het uitladen van de spullen. Wat past er veel in de bus van Gorel ! Wel fijn dat we alles zo mee konden nemen. Een echt klein dorpje is het waar we verblijven, niet één winkel te bekennen … Wel koeien, paarden, schapen en heel veel tractors. Vooral die laatste vindt Daan erg geweldig. Een speelplaatsje op nog geen 2 minuten lopen is er ook. Omheind door een hek, lekker op het gras vind je een schommel, wipwap, zandbak en glijbaan. We hebben een hele zak vol buiten spelletjes meegekregen en die doen we graag !

Het appartement is klein maar voldoet. Op zich niets te mopperen, de kinderen hebben voldoende ruimte om te spelen. Merel vind het appartement niet mooi. En ik moet haar gelijk geven. Alles is van hout, de vloer, de muren het plafond, alles is betimmerd met degelijke grenen planken. Zelfs de meubels zijn van grenen hout. Maar goed, t kan niet makkelijk stuk moet je maar denken J Merel doet overigens iedere dag een werkje van school. Ze gaat dan op haar kamer zitten (die ze deelt met Tijs). Daar staat een tafel en een stoel en vervolgens doet ze heel erg haar best op een werkje. Als ze het erg leuk vind doet ze er zelfs 2. Dus juffen van Merel, als jullie nog wat werkjes over hebben ….. Merel houd zich aanbevolen !

En dan nog meer nieuws. Ons Sterrekind heeft haar eerste pasjes los gelopen. Jawel, vandaag wel 4 achter elkaar. En trots dat ze is ! Ze staat zelf op, om vervolgens wankel maar recht op haar doel af (meestal papa of mama) te lopen…. Tsjonge jonge we zijn hier nog maar 2 dagen dus dat belooft wat. Ook hebben de kinderen vandaag (19 april) samen erg veel lol gehad. Het leukste spelletje van de dag was, springen en “vallen”… Het gaat zo: je springt omhoog en doet dan vervolgens of je hard op de grond valt. Zelfs Sterre deed mee en lachte erg hard. Merel, Tijs en Daan vinden het prachtig om Sterre te laten lachen dus jullie kunnen je voorstellen dat onze onderburen even niet zo blij met ons waren. Het maakte nogal een kabaal namelijk, dat gespring en gebonk. Merel en Tijs hebben vandaag ook het spel  “wie is het” gespeelt. In het begin vond Tijs het nog wat lastig, maar hij wordt er al aardig handig in (ook in het stiekem kijken welk kaartje mama heeft). Het weer is hier geweldig, daar kunnen en mogen we zeker niet over mopperen, 17 graden echt heerlijk. Vandaag zijn we even naar Villigen gereden om te kijken hoe lang we er ongeveer over doen, meteen even een vignet gehaald. We rijden er vanaf hier ongeveer een half uur over. Morgen is het zo ver natuurlijk. De 20^e begint het bestralen. We zijn erg benieuwd naar hoe Daan hierop reageert. Daan zegt namelijk al wel steeds “ik dokter, prik, ik huis” of te wel ik ga naar de dokter, krijg een prik maar wil dan wel weer naar huis. Het houd hem dus erg bezig en ik vind het sneu dat hij zo bang is. Internet verbinding in het huisje is er niet, of slecht dus we proberen zoveel mogelijk op het PSI (Paul Scherrer Institute) te mailen (als dat lukt tenminste). Tot zover deze korte update. Morgen gaan we bestralen en kijken of we ergens postzegels kunnen kopen. Ben de naam in het Duits al weer kwijt maar wellicht kom ik er in het postkantoor (postambt, jawel) weer op.