de wanhoop in zijn ogen net. Wakker gemaakt en hij weet ….. ik moet weer weg. Weer ergens heen waar ze me pijn gaan doen. Hij klampt zich aan mij vast, zegt "mama, nee" want hij wil niet weg. En ik wil niet dat hij gaat, maar het moet. Alles moet, hij moet alles ondergaan, zo veel, te veel voor een mannetje van 2. En het doet zo'n pijn. Zijn pijn, ik zou er alles voor willen geven, mijn leven, om dat van hem over te kunnen nemen. En nu zijn ze onderweg, weer naar Zwitserland om te controleren of het masker dat de vorige keer gemaakt is nog past. Ik voel zijn warme lijfje nog tegen het mijne, zijn armen stijf om mijn nek geklemt…. het doet zo'n pijn dat mijn prachtige mooie, lieve mannetje dit moet meemaken. Wat doen we hem allemaal aan. Zijn wij zo egoïstisch dat wij hem niet kunnen missen. Ik weet het niet meer. Het enige dat ik weet, dat ik voel is de pijn van de wanhoop in zijn ogen, zijn armen om mijn nek geklemt en te weten dat hij gelijk heeft want ze gaan hem weer pijn doen. Het doet zo'n pijn ………………….
Archieven
- mei 2013 (1)
- februari 2013 (1)
- januari 2013 (1)
- december 2012 (1)
- november 2012 (1)
- oktober 2012 (2)
- augustus 2012 (2)
- juni 2012 (1)
- april 2012 (2)
- maart 2012 (2)
- februari 2012 (1)
- januari 2012 (2)
- december 2011 (2)
- november 2011 (3)
- oktober 2011 (3)
- september 2011 (1)
- augustus 2011 (1)
- juli 2011 (2)
- juni 2011 (2)
- mei 2011 (1)
- maart 2011 (2)
- februari 2011 (6)
- januari 2011 (16)
- december 2010 (15)
- november 2010 (5)
- oktober 2010 (7)
- september 2010 (5)
- augustus 2010 (9)
- juli 2010 (7)
- juni 2010 (5)
- mei 2010 (18)
- april 2010 (19)
- maart 2010 (18)
- februari 2010 (16)
- januari 2010 (14)
- december 2009 (11)
- november 2009 (6)
- oktober 2009 (8)
- september 2009 (9)
- augustus 2009 (2)
- juli 2009 (1)
lieve familie ik moet zo huilen als jullie berichten lees, ik hoef het alleen maar te lezen jullie samen zijn degenen die het moeten ondergaan. ik hoop dat van iedere traan die er door allen mensen om jullie heen gehuild wordt om Daan en voor Sterre en voor Thijs en voor Merel jullie kracht mogen ondervinden. en dat jullie heeeel lang en heeeeel gelukkig mogen leven. liefs van hier (Aruba)
Inderdaad door merg en been…ik weet niet meer wat ik moet schrijven. Paula en lieve gezin, heel veel sterkte in Zwitserland. Verdomme laat het het waard zijn!!
Beste Pim, Paula en kids. Heel veel sterkte met de volgende hindernis die je moet nemen! Egoisme is iets heel anders. Je vecht voor je kind, waar je bewust en zelf voor hebt gekozen om te hopen dat je hem mocht krijgen. Ook al is er maar 1% kans dat Daan een eerlijke kans om een verder "normaal" leven te geven dan moeten WE hiervoor gaan. Want ook wij zijn in gedachte en waar nodig altijd bij jullie. Jullie hebben al laten zien dat jullie goede ouders zijn, door zo te gaan voor het leven van je bloedeigen kind. En wat kan een kind zich nog meer wensen! Merel, Tijs, Daan en Sterre, ze boffen allemaal! Liefs Robert, Marieke & Brett
Denk veel aan jullie, duim voor jullie, hoop voor jullie!!!! Dikke knuffel voor jullie allemaal!!
Dit gaat door merg en been. De wanhoop zien in die kleine oogjes moet vreselijk zijn en dat doet pijn, vreselijk pijn. Maar jullie zijn niet egoïstisch, echt niet, jullie willen het allerbeste voor Daan, net als voor de rest. Alleen moet hij dit helaas allemaal ondergaan, hoe erg het ook is, het moet nu eenmaal want een andere weg is er niet. Houden van is het enige wat je kunt doen en dat voelt hij, dat weet ik zeker, en daarom kan hij jullie laten zien hoe hij zich voelt. Maar die pijn went nooit en dat zit heel diep net als jullie liefde voor hem. Heel veel toi-toi en we denken aan jullie en branden weer een kaarsje voor Daan. Veel liefs, Jack, Nicole, Jordy, Luca, Meggy*
Ooo, wat kan ik me voorstellen dat het zo'n pijn doet. Jullie zijn niet egoïstisch, je wilt je kind laten leven, je gunt hem het beste, maar hoe weet je ooit dat je ook echt het beste voor hem doet. Wanhoop in de ogen van een 2-jarig kind, dat hoort niet, maar jullie houden van hem en vechten voor hem, omdat een kind van 2 hoort te leven en elke kans daarop verdient. Lieve Paula, Pim, Sterre, Tijs, Daan en Merel, we denken aan jullie!
Ja inderdaad weer naar de mensen die hem pijn doen, Ik begrijp hoe jullie je voelen, steeds weer de wanhoop en angst in de ogen van jullie kind.Hou samen vol en laat alle pijn en ellende niet voor niets zijn, daar branden wij de kaarsjes voor.
Wij leven hier zo met jullie mee, er gaat geen dag voorbij! En jullie zijn zeker niet egoistisch maar houden van jullie kind en daar heb je alles voor over. En jullie doen het zo goed! Heel veel sterkte voor jullie allen! Groetjes, Ewoud, Cynthia, Cecile en Robine
Jullie zijn niet egoistisch, je doet hem dit niet aan. Je houdt van hem en je knokt met en voor hem omdat dat je taak is als ouder. En hij weet dat en voelt dat. Jullie zijn zijn veiligheid en vertrouwen, wat maakt dat hij kan laten zien hoe hij zicht voelt. Veel sterkte in Zwitserland! Je doet wat je doet en wat je het beste kan en dat is heel veel houden van. Hou al je liefjes goed vast. Veel liefs, Alies.