Lieve Daan,
Vandaag is Sep jarig. Onze lieve hond Sep.
3 jaar is hij geworden vandaag. Natuurlijk weet jij dat
lieverd.
Jij en Sep, Sep en jij wat zijn jullie gek op elkaar.
Altijd even lekker knuffelen, Sep bij jou op de bank, jouw
armpje om zijn nek, zijn koppie op jouw lijf.
Ik zie nog zo voor me hoe Sep jou wakker probeerde te likken
toen je sliep Daan. De hele week was hij niet op jouw bed in de woonkamer
gesprongen, tot het moment dat je in diepe slaap was. Sep wilde jou, zijn
vriendje, niet missen en dus probeerde hij uit alle macht je wakker te maken “toe,
doe je ogen open, praat tegen me, speel met me” leek hij je te willen zeggen.
Weet je nog lieve Daan hoe jij samen met André Sep aan het
plagen was?
Sep wilde heel graag een stukje van de vieze pinguin koek
die André had meegenomen.
André blij, pinguin koek gevonden voor jou, de pinguin fan,
luste je ze niet ..
Haha, gelukkig luste Sep ze wel, maar ja, een hondje mag
geen koekjes…
André hield de stukjes koek omhoog en Sep probeerde ze te
pakken. Jij lachte zo hard, terwijl je ondertussen je bakje met slagroom leeg
lepelde.
Zo zijn er nog 100 momenten samen met jou die ik me
herinner. Die ik, als ik mijn ogen dicht doe, weer voor me zie. Hoe fijn het
dan is jouw stem te horen. En hoe pijnlijk het dan is dat ik je stem niet meer
iedere dag hoor, je lijfje niet meer iedere dag voel.
Lieve Daan, gefeliciteerd met je grote vriend Sep, hij mist
jou, iedere dag en wij ook !
Elke keer kijk ik weer en eigenlijk wacht ik, op een nieuw bericht van jou Paula. En als ik eerlijk ben, weet ik niet waarom. Waarom wil ik lezen, wat er nu in jullie dagelijkse leven zal en kan plaatsvinden. Het is al veel te veel geweest. En toch…..ik kijk elke keer.
Ik hoop dat jullie samen de kracht vinden en hebben. Misschien wil ik dat wel lezen, maar ik weet het niet, ik weet het echt niet. Lieve groet, Sonja
Heb jullie blog in een paar dagen doorgelezen en ben er stil van, maar tegelijk ook warm van zoveel liefde! Niet veel blogs gelezen waar de liefde voor de kinderen (en ook tussen de ouders) zo ontzettend vanaf spat! En ondanks de zware momenten ook van de leuke dingen weten te genieten, heel mooi. Verschrikkelijk dat Daan het niet heeft mogen redden, ik ken jullie niet en zit al met tranen in mijn ogen… Ik weet zeker dat hij vanuit de hemel heel trots op jullie neerkijkt en tegen iedereen roept die het horen wil dat jullie geweldig zijn. Wat een mooie en dappere mensen zijn jullie.
Hopelijk blijft jullie meer leed bespaart en zijn jullie nog heel lang vol van liefde voor elkaar!
Kus
Lieve Paula,
Wat een mooi en ontroerend verhaal weer, weer een mijlpaal en een moment om bij stil te staan!
Natuurlijk : Daan hoort bij jullie en bij velen!
En ook hij viert de verjaardag van Seb mee, weet ik zeker, hij kijkt naar jullie en lacht!
Lieve groet Marieke