Lieve Sterre

1 jaar ben je al weer geworden vandaag. De tijd vliegt. Je bent al zo groot. Je staat, je loopt aan de hand mee… Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ’s nachts de weeen begonnen. Dat we naar het ziekenhuis reden en dat ik boos was op papa omdat de weeen toen stopten. Dat ik vroeg om een weeenopwekker en dat de dokter dat raar vond maar ik wilde jou zo ontzettend graag vasthouden. En toen dat moment, dat je bij me werd gelegd.

Lief klein wurmpje. Met donkere ogen ! ik zag het direct. Je plaste en poepte me onder maar moest van de verpleegkundige eerst een half uur bij me liggen voordat we schoon gemaakt mochten worden. Iets met betere hechting tussen moeder en kind. Maar lieverd, meer van je houden kan ik niet. Vanaf het moment dat ik wist dat jij in mijn buik zat hou ik van jou. Zijn wij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je bent zo’n teer poppetje, zo breekbaar en toch zo stoer. Zo ondeugend en zo lief. Je bent een combinatie van papa, mama, merel, tijs en daan. Er zit iets van ons allemaal in jou. En dat is mooi. En toen, je was bijna 4 maanden toen je grote broer Daan viel en ons leven op zijn kop werd gezet. Ook jou leven veranderde lieve Sterre. Je ging logeren. Heel veel logeren en ik miste je zo. Ik miste tandjes, woordjes, ik miste jou ! Hoezeer ik ook van te voren bedacht had optimaal van jou en je ontwikkeling te genieten, het liep anders. Dat is niet jouw schuld, dat is niet Daan’s schuld. Soms lopen dingen zo. Maar zeer doet het wel. Want je bent zo bijzonder kleine meid. En vandaag ben je dus 1 jaar geworden. Een prachtige dreumes, met een ieniemienie staart in haar haren, ogen die nog donkerder geworden zijn, een prachtige lach en een groot en mooi hart. Lieve Sterre, dank je wel. Dank je wel dat we jouw papa en mama mogen zijn, het is ons een voorrecht voor jou te mogen zorgen. Lang zal je leven in de gloria, laten we hopen dat dat echt waar is !
Dikke kus.