Sterres verjaardag en pasen

Lieve Daan,

Het is 8 april. Afgelopen dinsdag was je zusje jarig. Ze werd 3 jaar. 3 jaar, jouw leeftijd. De leeftijd die je altijd zult hebben. Ik weet niet hoe we vorig jaar de verjaardag van Sterre hebben gevierd, het zal vast een feest geweest zijn. Zo ook dit jaar, als je 3 wordt, dan weet je dat je jarig bent. Dan geniet je voor het eerst echt. Ik weet nog hoe jij genoot toen je 3 werd, ik zie je nog voor me, jouw blije hoofd. En u werd Sterre 3. Sterre werd 3 en ze genoot. Het was haar feest. Haar Dora feest met geweldige cadeautjes, een prachtige taart, heel veel visite en een heuse limo om onze kleine prinses rond te rijden. We hebben gelachen, gezongen en gefeest en natuurlijk hebben we ballonnen voor je opgelaten maar…

Eerlijk gezegd weet ik niet hoe ik me de dag heb doorgeworsteld. Ik heb hard mijn best gedaan om Sterres feest zo geweldig mogelijk te laten zijn. Zoals altijd, maar oh wat deed en doet mijn hart zeer. Hoe langer je weg bent, des te erger de pijn. En nu is het Pasen.
Vanochtend vroeg liep ik weer in mijn pyjama in de tuin om de eieren te verstoppen. 3 pratende eieren, die roepen “zoek , me dan, hier ben ik”… 3.. geen 4. Daarna samen met papa het paasontbijt klaar maken. 3 kindjes die een mooie placemat hebben gemaakt, weer 3, geen 4. 3 broodhaantjes in de broodmand, maar 5 eitjes in de schaal. Er mist er steeds 1. Hoe hebben we dat vorig jaar gedaan ? Was ik toen nog zo verdooft ? Ik weet het niet, maar oh lieverd, wat mis ik jou ! Ik mis je bij het opstaan en bij het slapen gaan. Ik mis je bij het schoenen kopen, ik mis je bij het naar de Julianatoren gaan, ik mis je bij het naar school gaan en het thuiskomen van mijn werk. Ik mis je als ik naar de broodhaantjes in de broodmand kijk, ik mis je bij het tellen van de eitjes, ik mis je zo !!!!!! Ik mis je zo. Ik zou willen gillen en schreeuwen en alle kopjes in huis kapot willen gooien want lieverd ik wil je terug.

Op Facebook schreef ik, en je huilt omdat in je tranen de liefde ligt…. Mijn liefde voor jou gaat nooit over. Ik heb zoveel liefde voor jou, ik kan wel de hele dag huilen en dan nog is het niet genoeg om mijn liefde voor jou recht te doen.

Guus Meeuwis – De weg

Kan nauwelijks wat zien
Door de waas voor m’n ogen,
Lijkt alles gelogen
Al het mooie lijkt dood

Ik heb zelfs de kracht niet,
Om op te geven
Al wil ik het niet
Het leven gaat door

We leefden ons leven
om samen te sterven
De bergen beklommen
De dalen gedeeld

In het diepst van de nacht
zelfs de zon laten schijnen
niets wat niet kon
niets was te veel
We wilden geloven
In het eeuwige leven
Samen verscholen
in wanhopige troost

We hebben de waarheid
Zo diep als kon begraven
Ik was een met een engel
Zolang het mocht

Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmt
En altijd vrolijk
Hoe jij dat voor elkaar kreeg..
.. met oneindig veel moed
Leven is niet fair

De dans, gedanst, op een zilveren tapijt.
Met jou dicht bij mij, de verloren tijd beweend
Doelloos verzonken, en dronken.
En niets dat niet mocht.
Wij 2 door de tijd, de tijd heen.
Midzomernacht droom.

Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmd
En altijd vrolijk
Hoe jij dat voor elkaar kreeg..
.. met oneindig veel moed
Leven is niet fair

Jouw stralende lach, en je mooie gezicht.
Jouw tedere woorden, je onverwoestbaar krachtige wil.
Je hebt je noodlot, steeds het hoofd geboden.
Tot het eind geloofd in jouw idee van geluk.
Jouw idee van geluk.

Ik ga niet weg, heb nog wat tijd gekregen.
Zal altijd maar doorgaan, tot aan het eind.
Heb je voor altijd, m’n hart gegeven.
Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft.
Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft