Onderstaande tekst vond ik op internet. Ik heb de tekst aangepast aan Daan maar de strekking van de tekst klopt wel. Ik wil de tekst graag met jullie delen:
Ik wil dat je niet bang bent om de naam Daan uit te spreken. Daan is belangrijk voor mij.
Ik wil dat je me over Daan laat praten. Het is elke dag mijn favoriete onderwerp!
Ik wil dat je Daan niet opnieuw laat sterven, door zijn foto’s uit je huis te verwijderen.
Ik weet dat de dood van Daan je verdriet doet. Laat me dat weten.
Ik wil dat je begrijpt dat verdriet mij verandert. Toen Daan stierf, stierf een groot deel van mij met hem. Ik ben veranderd door Daan zijn dood.
Ik hoop dat je niet verwacht dat mijn verdriet na zes maanden of een jaar over zal zijn. Ik zal Daan altijd missen en ik zal altijd rouwen om zijn dood.
Daan is onvervangbaar, zijn sterven heeft een groot gat geslagen in ons gezin. Nog altijd zijn wij bezig te redden wat er te redden valt. De balans is weg uit ons gezin. Bijna is het een jaar geleden dat wij Daan voor het laatst zagen, konden voelen, aanraken, kussen. Dat besef, het besef dat het al een jaar geleden is doet meer pijn dan we kunnen uitleggen.
Lieve allemaal,
maandag is het een jaar geleden dat jullie je liefste Daan los moesten laten en loslaten is natuurlijk niet het juiste woord want je kunt het niet loslaten. Wil alleen maar zeggen dat ik in gedachten bij jullie ben, een kaarsje ga branden voor Daan.
Liefs Loes
Lieve allemaal,
6 Februari nadert rap. Elke dag gaat er door jullie hoofd wat jullie een jaar geleden op die dag deden. Wat Daan op die dag deed, hoe hij op dat moment was en aan zijn heerlijke knuffels. En ook na 6 februari zal het gemis van Daan niet anders worden. Daan hoort bij jullie!
Dikke zoen Veer
Mooie tekst, Paula!
Heel treffend voor het gevoel wat je voelt.
En deze tekst blijft ook altijd “gelden”.
Elk jaar zonder Daan, elke week zonder Daan, elke dag zonder Daan, elk uur zonder Daan, elke minuut zonder Daan en elke seconde zonder Daan…
Wij missen hem ook nog steeds, ook al staan we wat verder af van jullie gezin.
En bij deze laat ik jullie weten dat we jullie niet zijn vergeten!
En in gedachten veel bij jullie en Daan zijn.
Hou elkaar vast.
Liefs, Sandra
Bij ons is het “PAS” 3 maanden, maar begrijp zo deze tekst, ik ken hem ook als geheel en weet hoe belangrijk het voor ons ouders is dat er over je kanjer gesproken wordt…helaas denken de meeste daar al snel anders over.
Liefs en veel sterkte, Dees,
Lieve Paula,
Ik snap je helemaal, wat mooi en treffend weer !
Je hebt nu bijna een jaar zonder daan doorgemaakt (geworsteld) bedenk dat dit het zwaarste jaar van je leven was, volgend jaar is het niet makkelijker maar denk anders.
Daan zal altijd een gemis zijn en blijven en deel uitmaken van je gezin, dat moet ook.
Maar na dit vreselijke jaar met elke dag een herinnering aan… zal het na 6 februari “anders”zijn, (hoop ik)
Ik hoop dat je nog een keer al je mooie woorden over Daan en jullie gezin in een boek uit gaat brengen, denk dat het een hele steun voor vele zal zijn, je kunt zo prachtig je gevoel verwoorden!
lieve groet Marieke
Hoi Paula,
De liefde voor je kinderen is oneindig. Als je kind is overleden kun je die liefde niet meer delen door te knuffelen, vast te houden, een aai over de bol te geven. Dat betekent niet dat de liefde weg is of minder is of wordt. Liefde blijft.
Daan blijft altijd in jullie hart.
Een warme groet
Karin