Ik zit in een film. Een zware moeilijke film. De film van ons leven een jaar geleden.
Iedere dag denk ik, vorig jaar, toen was jij er nog en deden we dit. Of we deden dat. In ieder geval was jij er nog bij. Maar alles was zo beladen. We waren “blij” met iedere extra dag die we met jou hadden. Met iedere mijlpaal, die we met jou mochten beleven.
Maar hoe raar is dat. Blij zijn dat je er met kerst nog bent maar weten dat je dood gaat ?!
Lieve Daan wij zijn blij met iedere seconde van iedere dag die we met je mochten door brengen maar oh wat hadden we nog graag 80 jaar iedere seconde van iedere dag van je willen genieten.
Vorig jaar om deze tijd zaten wij in Villa Pardoes. Vorig jaar om deze tijd werd ons in diezelfde Vila gevraagd wie nu eigenlijk ons zieke kind was…. Ja echt waar. Jij rende het hardst van alle kindjes. Jij had de meeste energie. Waar Merel en Tijs in de buggy wilden zitten ging jij door. Banjeren door de sneeuw met je snowboots aan. Muts op, shawl om en lekker De Efteling in. Af en toe ons warmen bij de vuurkorfen die er stonden en vooral vaak het Carnaval bekijken. Lalalalalalalallalaaaaaa, ik hoor het deuntje nog. We wisten precies welk poppetje we waar zouden zien en wanneer we moesten lachen voor de foto. Via de rolstoelingang naar binnen en naar buiten. Wat genoot je ontzettend.
Nu denk ik daar aan terug. Aan die tijd, daar in de Vila. Aan de tijd voorafgaand aan de Vila. De gesprekken met uitvaart begeleiders, het regelen. Aan de tijd na de Vila, de kerstdagen die je niet zou halen, oud en nieuw, mijn verjaardag waarvan ik wist dat het mijn laatste samen met jou zou zijn…..
Mijn hart huilt en iedere ochtend word ik wakker zonder jou. Zonder jouw warme lijfje dicht tegen mij aan. Zonder jouw “mama, ik jou liggen” waarna je zo heerlijk nog even boven op me kwam liggen. Ik mis jouw stem die om Merel, Tijs en Sterre roept. Ik mis jouw lijfje, jouw handje in het mijne, ik mis jou in alles wat ik doe. IK MIS JOU ! Ik mis je hele zijn, jij klein, lief, dapper, wijs, prachtig menneke. Ik zit in een film….. en ik weet al hoe hij afloopt, hij heeft geen happy ending……
Een jaar is zo voorbij, of het nou een jaar met verdriet is of met vreugde, of met beide.
Ongeveer een jaar geleden zag ik jullie Daan, wat een mooi mannetje!
Die Daan zal ik nooit vergeten.
-snik- Afschuwelijk. Sterkte..hoe niet-ladingdekkend dat ook is.
Denk aan jullie allemaal, heeeeeeel vaak…
En ik maar denken dat elke film een happy end heeft, waarom die van jullie dan niet?? Wat is het toch oneerlijk!!!
Een hele dikke knuffel voor jullie van mij!!
Liefs Marloes