Groot

Ons kleine menneke Daan wordt groot. Gisteren hebben we een nieuw, echt meidenbed, voor Merel gekocht. Merel's "oude" bed is nu voor Daan. Een groot bed dus. In het ziekenhuis slaapt Daan ook in een groot bed. Dit heeft als voordeel dat papa of mama af en toe bij hem in bed kunnen kruipen, want… mama is niet zo lenig en past echt niet in een babybed….
En nu heeft Daan dus thuis ook een groot bed. Wel met een bedhekje maar toch… een groot bed. Met een dekbedovertrek met traktors, koeien en hapu (oftewel: schapen). Gisteravond wilde hij er nog niet inliggen. Bij papa en mama in bed was toch meer wat hij wilde maar… vanmiddag heeft hij dik anderhalf uur in zijn grote nieuwe bed geslapen. Toen hij wakker werd hem ik hem geprezen en heb luid geapplaudiseerd. Tis niet niks natuurlijk. Sinds de val (heb het leven maar even in een leven voor de val van 20 juli en na de val van 20 juli ingedeeld) heeft Daan niet meer alleen in bed gelegen. Ja, op de IC maar thuis altijd bij papa en mama. Omdat ie bang is. Heel bang. Iedere avond wordt hij wakker en roept dan "nee, nee, nee" … dat is moeilijk om te zien. Het breekt je hart. Maar … langzaam gaat dat wat beter en nu ligt hij dus in de vooravond ook in zijn nieuwe bed, op zijn eigen kamer. Raar idee. En stiekem hoop ik eigenlijk dat hij vanavond wakker wordt en nog weer even bij ons wil liggen. Uiteindelijk slaapt hij vast zoals alle grote jongens in zijn eigen bed, maar dat hoeft natuurlijk niet in 1x. Mama moet ook een beetje wennen………….