puur

Ik heb eens even terug gelezen wat er allemaal geschreven is. Confronterend soms, maar mijn schrijfsels luchten enorm op. Wel is het allemaal erg zwaar, negatief. En dat is her hier in huis echt niet. Alleen maar naar, somber. Juist niet.

Daan doet enorm zijn best, het is een flinke, stoere vent. Zijn haartjes beginnen nu uit te vallen, dat is weer even confronterend, het geeft hem meteen een “zieker” uiterlijk ook. En vannacht werd hij wakker en was totaal in paniek. Zo erg dat hij het bed uit kroop om bang tegen de muur van onze slaapkamer aan te gaan zitten. Na 10 minuten had ik hem rustig en kroop hij boven op me om verder te slapen. Ik sliep niet meer. Niet alleen omdat Daan met zijn bijna 18 kilo best een stevig menneke is maar ook niet omdat ik genoot. Genoot van zijn lijfje boven op het mijne. Van zijn vertrouwen in mij. Mijn hart stroomde over van liefde, puur, zoals liefde hoort te zijn. Daan houdt van mij, en ik hou van hem. Puur, onvoorwaardelijk, altijd.

Puur is ook de liefde die Daan heeft voor Sterre, en zij voor hem. Iedere ochtend roept Daan ons omdat hij “Tejje” hoort. Haar grootste glimlach is voor hem. Puur, eerlijk, oprecht.

Hetzelfde geldt voor Merel en Tijs. Natuurlijk ze vechten, maar vanochtend komen ze bij ons, glimlach op het gezicht. Ze hebben “stiekem” bij elkaar in bed geslapen vannacht. Liefde, puur, sterk, onvoorwaardelijk.

Hoe vervelend (en dat is een understatement) de situatie ook is. Onze droom (die van Pim en mij) is uitgekomen. Wij hebben onze 4 prachtige kinderen. Kinderen die elk op hun eigen manier zo mooi zijn. Puur, eerlijk, onvoorwaardelijk, altijd houden wij van ze.

Van Merel met haar grijze ogen. Merel die zo moeilijk te bereiken is momenteel. Er speelt zoveel in haar hoofdje en ze vindt het zo moeilijk hier mee om te gaan. Ze doet haar best, zoals altijd. Ze is prachtig, puur en zelfs al is ze nu veel boos, ze blijft de liefste en mooiste Merel op de hele wereld.

Van Tijs, grijs blauwe ogen, doordringende blik. Gevoelig, belt iedere dag dat we in het AMC zitten op. Verteld ons dat hij ons mist en mijn god, wij missen hem. Tijs die zegt “als Daan dood gaat, dan mis ik hem zo” om vervolgens weer te vragen of hij Nijntje mag kijken op tv. Tijs is prachtig, puur en hij is de liefste en mooiste Tijs op de hele wereld.

Van Daan, helder blauwe ogen, ondeugend en nu ook zo bang. Gehavend hoofdje. Het oer gevoel van “beschermen” roept hij in ons op. Daan is prachtig, puur en hij is de liefste en mooiste Daan op de hele wereld.

En van Sterre, bruine ogen, klein wurmpie. Altijd vrolijk, lachend, kletsend. We zijn dankbaar dat zij het zo goed doet. Sterre is prachtig, puur en ze is de liefste en mooiste Sterre op de hele wereld.

Ondanks alles overheerst het gevoel van dankbaarheid en trots.  Wij mogen hun ouders zijn ! Zij hebben ons uitgekozen om hun papa en mama te zijn. Daar zijn we intens dankbaar voor.