Daan is afgelopen donderdag thuis gekomen. Hoe het met hem gaat? Nogal wisselvallig. Af en toe heeft hij ’s avonds ineens een hoge(re) temperatuur. Waar we eerder direct belden kijken we het nu eerst even aan, tempen hem een uurtje later nog eens en dan is zijn temperatuur goddank vaak weer gezakt. Verder is Daan moe, of eigenlijk MOE. Hij hangt de hele dag op de bank, leeft af en toe op om dan weer te gaan liggen. En hij is misselijk. Eet bar slecht maar dat komt natuurlijk door de vieze smaak in zijn mond, dat komt door de chemo. Pim en ik leven weer op de toppen van ons kunnen. Proberen alles zo “normaal” mogelijk door te laten gaan. Kids weer naar school, Daantje verzorgen maar we zijn zo gespannen. Bang dat het weer mis gaat en dat ons banaantje toch weer een opname moet door maken. Het is moeilijk uit te leggen hoe het je leven beheerst, die magische grens van 38.5 graden. Hoe je het liefst de hele dag een thermometer in Daan z’n oor zou willen stoppen. Hoe je bang bent voor iedere snotneus die voorbij komt. En hoe je tegelijkertijd kunt genieten van iedere kus en knuffel die Daan ons geeft en die onze lijfjes elkaar (met of zonder snotneus) geven. Want ze zijn wel gek op elkaar. Onze 4-eenheid. En wij zijn gek op hen.
Vandaag ook gehoord dat het met Jonah (ook van F8Noord) weer wat beter gaat, dat Luca haar 6e kuur er op heeft zitten. Dat is fijn, zij zijn ook belangrijk geworden voor ons en hun ouders vechten hetzelfde gevecht als wij. Ook hen gunnen wij goede berichten, mooie momenten met hun kind. Daantje ligt nu lekker te slapen, zoals iedere avond sinds zijn thuiskomst uit het ziekenhuis ligt Daan in ons bed. Wel of niet pedagogisch verantwoord, hij voelt zich pas echt veilig als hij bij ons ligt. Ik ga er van uit dat hij, als hij 18 is echt wel in zijn eigen (of dat van zijn partner) bed ligt.
Archieven
- mei 2013 (1)
- februari 2013 (1)
- januari 2013 (1)
- december 2012 (1)
- november 2012 (1)
- oktober 2012 (2)
- augustus 2012 (2)
- juni 2012 (1)
- april 2012 (2)
- maart 2012 (2)
- februari 2012 (1)
- januari 2012 (2)
- december 2011 (2)
- november 2011 (3)
- oktober 2011 (3)
- september 2011 (1)
- augustus 2011 (1)
- juli 2011 (2)
- juni 2011 (2)
- mei 2011 (1)
- maart 2011 (2)
- februari 2011 (6)
- januari 2011 (16)
- december 2010 (15)
- november 2010 (5)
- oktober 2010 (7)
- september 2010 (5)
- augustus 2010 (9)
- juli 2010 (7)
- juni 2010 (5)
- mei 2010 (18)
- april 2010 (19)
- maart 2010 (18)
- februari 2010 (16)
- januari 2010 (14)
- december 2009 (11)
- november 2009 (6)
- oktober 2009 (8)
- september 2009 (9)
- augustus 2009 (2)
- juli 2009 (1)
Wat fijn toch dat hij zich niet onthecht heeft en dat Daan zich nog steeds het veiligst voelt bij zijn pappa & mamma. Ik heb zó veel bewondering voor jullie, elke keer op de toppen van jullie kunnen en toch proberen zo "normaal" mogelijk te doen. En dat alle andere lijfjes net zo belangrijk blijven. Ik weet uit ervaring dat een kind met een ziekte (dat was ikzelf dus, wel van een heeeeel ander kaliber) soms toch meer aandacht nodig heeft. Ik hoop met jullie mee dat het dit keer zonder extra opname mag gaan. Veel liefs, Sjook
Wat een mooie foto hebben jullie erbij staan zeg! Errug mooi dekentje overigens
Lekker bij jullie in bed houden, hebben jullie helemaal gelijk in! Pedagogisch verantwoord gaat op voor gezonde kindjes.. helaas niet voor Daan.. Veiligheid en geborgenheid is wat hij nodig heeft! Verder is het allemaal niet gemakkelijk.. ik hoop zo dat Daan nu een tijdje thuis kan blijven tot de volgende stap.. heel veel sterkte, Knuf Robert, Marieke en een kus van Brett (hij is weer beter, nu mag hij Daan een virtueel kusje geven!) voor Daan!
Gewoon lekker datgene doen waar jullie je goed bij voelen. Veel knuffelen en kusjes geven. En of dat in jullie bed is of niet, lekker belangrijk! Dikke kus!
Ik zou zeggen wel of niet pedagigisch gewoon doen, lekker genieten. Wat moeten jullie veel doorstaan. Zet hem op en probeer te genieten van alle mooie momenten. We denken veel aan jullie. Liefs
Pedagogische regels die zijn er om te overschrijden,toch? Lekker bij elkaar in bed geniet niet 100 maar 200 % ervan.Paula en Pim voor dit nieuwe jaar sterkte en de kaarsjes blijven branden.heel veel knuffels voor de kinderen.xxxx xx
Wat kan ons het nu nog schelen wat pedagogisch verantwoord is! Daan, (net als Jonah die ook tegenwoordig wel bij ons slaapt) zoekt toch gewoon het enige veilige plekje wat hij heeft op deze wereld op: zijn ouders. En geniet ervan
We hopen echt dat Daan de dans ontspringt deze laatste keer wat betreft infecties enz. Kijk je wel uit met overgeven en niet drinken en eten. Jonah heeft dit namelijk al twee keer gehad en toen droogde hij langzaam uit en was hij ook zooooo moe. Heel veel liefs van Marion en Jan. Wat gaan ze nu doen, na deze kuur?