Wiebeltanden

Merel heeft wiebeltanden. Niet 1 maar wel 2. Zomaar, ineens. Ze wordt groot en ze glundert, ondanks haar koorts. Wiebeltanden zijn bijzonder, want dan word je een groot mens. Merel kan het weten want Emmy uit haar klas had ook een wiebeltand. En toen die er uit ging kreeg Emmy een nieuwe tand terug, een grote mensen tand ! En nu is het wachten dus op dat moment. Of nee, eerst op het moment dat de wiebeltand er uit gaat…. Spannend. Ze wordt zo groot ons Merelmeisje, het lijkt nog maar zo kort geleden dat ze geboren werd en nu heeft ze al wiebeltanden !

En dan Sterrie. Sterrie lijkt duidelijk op haar grote zus. Niet qua wiebeltanden, nog niet, maar wel qua stuntgedrag. Sterre vind het namelijk leuk om papa en mama de stuipen op het lijf te jagen. En dus klimt ze overal op. Op de bank, op de eetkamerstoelen, op de trap. Zo zit ze op de grond, je draait je om en ze kijkt je lachend aan vanaf de eetkamer tafel….. Het leven is 1 grote uitdaging voor Sterre, en dat is mooi natuurlijk. Maar iets meer meisjesachtige voorzichtigheid is ook mooi al denkt Sterre daar voorlopig nog heel anders over (en ik ben bang dat dat ook niet gaat veranderen).

Tijs, Tijs heeft een nieuwe pet. En die pet, die moet op. De hele dag, want hij staat vet cool namelijk. Tijs vind het ook vet cool om korte broeken te dragen, om zelf de trap op en af te lopen en om de hele dag lekker buiten te spelen. En vandaag hadden ze zowaar een speelgoed trap tractor hier buiten staan. Tijs wordt later vast boer of anders gaat hij in de bouw werken op een grote shovel. Want echt, Tijs was niet van de tractor af te slaan (nu deed ik dat natuurlijk ook niet letterlijk). Tijs genoot, en dat is mooi om te zien. Kuiltje in de wang, stralende oogjes, gewoon een ontzettend mooi jong, dat is Tijs.

En dan Daan. Daan krijgt weer een beetje de oude vorm van zijn hoofd terug. Daan wordt weer een beetje Daan. Lekker voetballen vanmiddag en kletsen. Hele zinnen maakt hij. Ook als hij boos is. Dat is zo lachen. Zitten we aan tafel, Daan wordt boos om iets en roept dan heel hard “Doe, it hes” wat zoveel betekent als Doei, ik ben weg. Hij loopt dan boos naar zijn slaapkamer, gooit de deur dicht en gaat met een gezicht als een donderwolk naast zijn bed staan. Vanmiddag hadden we nog even een “ik plas in mijn broek van het lachen” moment met dank aan Daan. Pim was beneden en vroeg aan Daan of hij de sleutelbos van papa naar beneden wilde gooien. Natuurlijk wilde Daan dit maar al te graag, helpen is natuurlijk altijd leuk, helemaal als je legaal vanaf het balkon iets naar beneden mag gooien. Maar Daan gooide niet zoals papa bedoelde (Daan liet gewoon los zonder met een boogje te gooien) en de sleutels belanden op het balkon op de eerste etage. Haha, mama, Merel, Tijs en Daan hadden dikke pret en papa stond beneden, aanwijzingen te geven maar mama kon met de bezem niet bij de sleutels. Uiteindelijk bracht de boerin uitkomst maar het was wel even lachen zeg. En zo hebben we er weer een dag op zitten. Een mooie dag dat was het