Ik ben boos. Boos op heel veel mensen. Op de assistente van de huisartsenpost die ons toen Daan gevallen was zo aan ons lot heeft over gelaten. Boos op de kinderarts in Apeldoorn die mijn moeder meer informatie gaf dan mij. Boos omdat ons werd verteld dat ons kind 0% kans op overleving had. Boos omdat in het AMC niets loopt zoals het hoort te lopen. Boos omdat ik zo veel energie verspil met bellen over receptjes, afspraken, bloed uitslagen. Boos omdat we vandaag gingen bloedprikken en drie kwartier moesten wachten tot we aan de beurt waren. Boos omdat Daan vervolgens door iemand werd geprikt die nog geen wortel van een doperwt kan onderscheiden en dat mijn kind daardoor nogmaals geprikt moest worden. Boos omdat mijn klacht tegen de huisartsenpost me zo veel energie kost en ik zelfs na het indienen van mijn klacht niet serieus genomen wordt en afspraken niet worden nagekomen. Boos op de mensen die het nodig vinden om te zeggen “goh, is dat nou de tumor daar boven op zijn hoofd” wijzend naar de omaya waardoor Daan zijn chemo naar binnen krijgt. Boos op de mensen die mijn zoon ongegeneerd aanstaren en zichzelf zowat een nekhernia bezorgen. Boos omdat mijn zoon een hersentumor heeft terwijl hij NIETS heeft gedaan dat dit rechtvaardigt. Maar ik ben vooral boos op mezelf. Boos omdat ik niet heb gemerkt dat zich zoiets vreselijks aan het afspelen was in het prachtige hoofd van mijn zoon. De titel voor meest waardeloze moeder gaat naar mij. Ik heb ernstig gefaald. Hem niet beschermt zoals ik hem zou moeten beschermen. Ik ben boos. Boos op mij.
Ik begrijp je boosheid en machteloosheid. Je hoeft alleen niet boos te zijn omdat je niet hebt gemerkt dat er bij Daan een tumor in zijn hoofd is gaan groeien. Wij hebben het bij Job pas gemerkt toen hij uitvalverschijnslen kreeg. 9 maanden daarvoor liep Job al met zijn nek scheef, maar zowel de dokter, fysio als consultatiebureau hadden niet in de gaten dat het toen al vreselijk mis was. En wijzelf hadden dat ook niet in de gaten. Wie weet hoelang Job deze tumor al in zijn heeft gehad. Gelukkig is deze tumor heel zeldzaam, helaas betekent dat ook dat er weinig ervaring is om zoiets snel te onderkennen. Neem het jezelf niet kwalijk. Dat staren naar je kind is heel vervelend. Volwassenen kijken wel weg als je ze aankijkt. Kinderen kunnen ongegeneerd blijven kijken. Toch heb ik dat liever. Zij doen dat in hun onschuld. Ik weet niet of Daan beschadigingen heeft opgelopen na zijn 1e hersenoperatie, maar Job heeft beschadiging aan zijn ogen, mond en lopen. Vandaar dat mensen ook blijven staren. Ik hoop dat je steeds genoeg energie hebt om Daan op te vangen en te zorgen dat het voor hem, ondanks alle vervelende bezoeken in het ziekenhuis, bloedprikken enzo, Daan toch kan genieten. Op de leeftijd voor Daan zal hij het belangrijkste zijn mama om hem heen vinden. Probeer samen te genieten van de kleine dingen. Het is niet makkelijk en ik hoop dat je de kracht en energie kunt opbrengen. Daan verdien het. We leven met jullie mee. Een hartelijke groet, Jan Priem
Jij KON dit niet weten Paula. Verwijt jezelf alsjeblieft niets. Je bent alles behalve een waardeloze moeder. Je bent een top mama.
lieve Pim en Paula… BID ! oh, wat zullen er veel mensen boos op mij worden als ik dit schrijf, want als er een God is waarom doet Hij dan niks aan die vreselijke tumor? daar kan niemand ons antwoord op geven, maar misschien doet Hij wel meer dan we denken…al die positieve energie naar jullie toe en naar Daan …het is wel tenminste iets…en die kleine druppeltjes in de vorm van van batterijen en stiften…ik vind het geweldig wat er ontstaat. we bidden iedere avond voor jullie allezes en ook voor jullie verdere familie…ik bid vanuit mijn tenen…en ik weet niet of het helpt,maar het kan in ieder geval geen kwaad lijkt me wanneer er heel veel mensen voor jullie bidden. en lieverd wordt anders maar boos op mij dat ik zulke stomme dingen schrijf…zoals anderen ook al schreven… ik heb zo`n bewondering voor jullie! op 18 oktober is er een sponsorloop in Amsterdam voor kinderen zoals Daan. wij lopen hier op Aruba ook mee en ons gezin speciaal voor jullie Daan ! Daag lieverds!! marian
Lieve Lieve paula! Je hebt absoluut het volste recht om boos te zijn. Boos op iedereen die jullie niet heeft geholpen, boos op alles wat niet loopt zoals het hoort te lopen. Je mag boos zijn! ECHT!! Maar het doet ons veel verdriet om te lezen dat je boos bent op jezelf! De laatste op wie je boos mag zijn is op jezelf!! Jij en Pim doen werkelijk alles voor Daan en natuurlijk ook voor Merel, Tijs en Sterre! Jullie zijn de beste ouders die ze zich kunnen wensen!! En dat weten zij ook!! Wees niet boos op jezelf, Wees trots! Wees trots op jezelf, net zoals wij en iedereen die jullie kent ook trots op jullie is! We houden van je!!! Liefs Lisa en Freddy
O Paula, Er zijn dingen waar je als moeder niets aan kunt doen. Echt niet. Niet boos zijn op jezelf, daar doe je jezelf geen recht mee. Het is meer dan giga-rot wat Daan, en jullie ook, overkomt, maar jij kunt er niets aan doen, Pim ook niet. Het enige wat je kunt doen, doe je meer dan fantastisch: vechten voor je kind. Wees boos op de wereld, boos op alle instanties, boos op de tumor, op alles, maar wees niet boos op jou! Je mag trots zijn op jou: je houdt van je gezin met elke vezel die je in je hebt en je gaat voor ze. Ik weet zeker dat jij de enige bent die boos is op jou, de rest van de wereld is trots op je! Ik wel in ieder geval (en moet nu ff heel hard huilen, omdat ik bij benadering niet kan indenken wat je moet doormaken!). Dikke kus lieffie, Sjook
lieve pim en paula lees met zweet in de handen elke keer weer jullie verhaal.Mijn god, paula , wat kan jij de dingen prachtig verwoorden.Ik heb waardering voor jullie moed en doorzettingsvermogen .Het is toch niet niets als je kind dit overkomt.Het is zeker niet eerlijk en snap je boosheid erg goed hoor Paula.Het is de onmacht .Maar weet 100% zeker dat je een super moeder bent en alles doet wat in je macht ligt voor je kind.hou allebei de moed erin, jullie kind is het waard!!! dikke knuffel voor jullie beiden
Lieve Paula en Pim, dank je wel dat we mee mogen lezen met jullie. Vrijwilligers Speel-O-Theek de Maten.
Lieve paultje. Jij bent een geweldige moeder. Een moeder die voor haar kinderen knokt. Een echte pitbull. Echt super. Ook Pim is een super vader. Jullie zijn er voor jullie kinderen. Gewelig. Je moet niet boos zijn op jezelf. Dit wist niemand ook jij niet. Wees trots op jezelf. Dat mag je zijn. Dikke kus en knuffel Marente
Lieve lieve Paula. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Wat moet het klote voelen! Maar 1 ding weet ik wel: je bent de liefste mama voor Daan! Knoop dat goed in je oren! Wat nou waardeloze moeder! Echt niet!!