Vandaag hebben wij afscheid genomen van Daan.
Merel en Tijs hebben zelf hun kleren uitgezocht. Merel met roze en een jogging vest, Tijs een joggingbroek en blouse. Het jogging gedeelte omdat Daan ook een jogging broek aan heeft. De laatste tijd zaten deze het lekkerst en we wilden hem, ook nu hij dood is, geen pijn meer doen met een spijkerbroek.
Nadat familie en naaste vrienden afscheid hadden genomen sloten Pim en ik de kist en reden richting kerk in onze eigen auto.
Met eerst een kinderdienst voor Merel, Tijs, Sterre, neefjes, nichtjes, kinderen van vrienden en kinderen uit de klassen van Merel en Tijs.
We luisterden naar een verhaal, zongen liedjes en zagen foto’s van Daan. Na afloop liet iedereen een ballon op en reden wij naar het volgende gedeelte van het afscheid.
Al die tijd werden wij begeleid door 2 motoren van de Koninklijke Marechaussee. Daan is gek op tatu’s en het is geweldig dat deze 2 stoere mannen dit voor onze Daan wilden doen.
We kwamen aan bij de Cantharel waar we een broodje aten. Daan lekker bij ons. We aten in Daan traditie broodjes met knakworst, de kinderen konden even rennen en spelen, ontladen, dat was nodig voor ze.
De dienst voor genodigden was mooi, warm, vertelde het verhaal van Daan.
We tilden de kist van Daan samen met Merel en Tijs en Corine. Dit was ook in de kerk al het geval. Corine tilde Daan ook de kerk in toen Daan gedoopt werd.
Die kist, de kist van Daan. Zo mooi. Beschilderd door Tijs, Merel en Sterre. Met veel groen en blauw, pinguins, hello kitty en spiderman.
Een groot hart, een klavertje 4, heel fijn dat wij dit afgelopen week mochten doen samen met Karin van Creactief (bij haar hebben wij tijdens onze Opkikkerdag ook het prachtige schilderij gemaakt). Zo liefdevol en bijzonder.
Tijdens de volwassenen dienst sprak mama, sprak Corine en waren er woorden van de oncoloog van Daan. We luisterden naar muziek, zagen prachtige foto’s van Daan. De dominee las een tekst, en er was applaus. Applaus voor ons geweldig mooie, dappere, grappige, bijzondere Daan. Ook hier na afloop een laatste ballonnengroet. Zoals Tijs zei “de ballonnen gaan naar de hemel helemaal met Daan mee”.
Pim en ik hebben Daan samen naar het crematorium gebracht. Een zware rit maar wij wilden degenen zijn die het langst bij Daan waren. Het is niet te doen. Je kind weg brengen. Het is niet te doen, maar we deden het omdat het niet anders kon. Je hart word uit je lijf gerukt en er in stukken gesneden, niet compleet, weer in gestopt.
Na ons aller laatste afscheid, terug naar de Cantharel voor thee, .bastognekoeken en chips. Want dat zijn de dingen waar Daan zo gek op is. Merel, Tijs, neefjes nichtjes en vriendjes waren aan het spelen op de speeltoestellen die wij hadden mee genomen. Een bizarre toestand. We waren verdoofd, spraken verschillende mensen.
We zijn blij met alle donaties in de KIKA collectebussen, met de ingevulde herinneringskaartjes, die zijn ons zo dierbaar.
We laten hier nog weten hoeveel geld er namens Daan naar Kika is overgemaakt.
