Lieve Daan Hoera, je bent jarig ! 4 jaar zou je geworden zijn. Wat keek je daar naar uit !
4 jaar betekend naar school en, in jouw ogen, ook dat je je tanden zou gaan wisselen. Je riep het al heel lang. Ik 4, ik school, ik tand uit.
Diezelfde school waar jij zo graag naar toe wilde, die heeft vandaag iets heel liefs gedaan. De klassen van Merel en Tijs hebben een mooie ballon voor je uitgezocht. Dat weet jij natuurlijk al, je hebt ze allang gepakt. Merel en Tijs hebben de kleuren uit mogen kiezen. Want, jij wilde niet alleen graag naar school, school wilde ook graag dat jij kwam lieverd ! En ook de kindjes en de leidsters van Dikke Maatjes, het kinderdagverblijf waar jij naar toe ging zijn je nog niet vergeten. Prachtige blauwe en groene ballonnen hebben ook zij opgelaten voor jou. Omdat je zo’n bijzonder, mooi, vriendelijk en grappig mannetje bent. Er zijn heel veel mensen wiens hart jij hebt geraakt vent, door jouw oprechtheid, strijdlust, je positieve levensinstelling.
4 jaar… het is belachelijk dat je dat niet mag vieren hier met ons. Het doet zo’n pijn. Zo verschrikkelijk veel pijn. We zijn zo dankbaar dat jij onze zoon bent. Zo dankbaar en gelukkig. Maar de 3 jaar, 3 maanden, 3 weken en 3 dagen die we van je mochten genieten zijn zo ontzettend veel te kort. Wat zou ik graag wakker gemaakt worden door jou. Mama, ik jajus zou je zeggen… Wat zou ik je graag je cadeautjes open zien maken. Wat zou ik je graag blij zien kijken omdat ook Merel, Tijs en Sterre een cadeautje krijgen. Wat zou ik je graag naar school brengen, jou zien zwaaien op je stoel en vervolgens zelf met tranen in mij ogen weer naar huis fietsen. Wat zou ik dat graag doen. Wat zou ik graag willen dat je kon rondrennen met alle kindjes die op je verjaardag kwamen. Je taart aansnijden, een liedje voor je zingen. Patatjes eten met een frikandel.
Lieve Daan je bent jarig ! Hoe vreselijk is het dat we dat niet met jou kunnen vieren ? Wij missen jou zo. Vandaag hebben wij als gezin heel veel ballonnen opgelaten, heel veel ballonnen zodat je kan spelen met alle andere kindjes in de hemel. Aan sommige ballonnen zat een cadeautje Daan. Maar die heb je vast al gevonden. Met zorg uitgezocht. Niet te zwaar, niet te groot, wel wat jij leuk vind. Tekeningen waren er ook bij .. van Merel, Tijs en Sterre. Tekeningen om je te laten zien dat we je nooit vergeten. Dat jij voor altijd bij ons hoort. Onderdeel bent van ons gezin, van ons leven.
Lief klein banaantje, wat zou ik er veel voor over hebben om je nog even lekker te knuffelen. Je zachte haartjes te aaien. Samen een kietelspelletje te spelen, je te kussen zodat jij mijn heerlijke kusjes weer af kunt vegen. Iedere dag denk ik aan jou. Iedere dag denken WIJ aan jou. Papa, mama, Merel, Tijs en Sterre. Ieder op onze eigen manier maar iedere dag praten wij over jou. Noemen wij jouw naam. Sterre laat jou zien dat ze een pinguin in haar buik heeft. Merel en Tijs kijken me aan als de schoenenverkoopster vertelt dat zij een kleinzoon heeft die Daan heet. “Wij hebben ook een Daan he mama” …. Ja, wij hebben ook een Daan. Een hele bijzondere Daan, een hele lieve Daan, de aller liefste Daan van de hele wereld. Voor ons is het vanzelfsprekend jouw naam te blijven noemen. Jij hoort zo bij ons. Maar iedere dag worden we ook weer met onze neus op de feiten gedrukt. Jij hoort bij ons maar bent niet meer hier. En dat doet zeer. Want we willen nog zo veel met je delen. Nog zo veel met je doen en meemaken. Samen spelen, knutselen, naar de kinderboerderij, knuffelen, elkaar troosten als je verdrietig bent, kletsen en lachen….. allemaal kleine dingen maar zo groot als je er goed over nadenkt.
Weet je nog Daantje, toen jij een heel klein banaantje was, toen werd Sterre geboren. Wat was jij trots. Iedere keer moest die baby Sterre bij jou op schoot. Een lieve grote broer dat ben jij. Je leerde haar van alles, lopen, kattekwaad en praten. Je verbeterde haar consequent als je vond dat ze iets niet goed zei. Pinguin spreek je namelijk echt uit als Peejee, zo vind jij en zeker niet als Poowoo zoals Sterre zei. Hoe vaak jij haar daar niet op aansprak. Zo grappig om te zien en te horen. Jouw grapjes,voornamelijk over scheetjes, man man man, daar kreeg je geen genoeg van. En door jouw guitige blik, kuiltje in de wang, lachte iedereen altijd mee.
Als Tijs uit school kwam rende jij op hem af, alsof je hem jaren niet had gezien, en je knuffelde hem zo lekker. Tijs, jouw stoere grote broer. En Emma, zoals jij Merel noemde, wat deed je graag met haar mee. Spelletjes, knutselen, als je er maar bij mocht zijn vond jij alles best. Het is zo oneerlijk dat hier nu zo bruut een einde aan is gekomen. Dat er niet meer mooie herinneringen bij komen. Dat we niet meer tijd met jou hebben gekregen. Door de blijdschap om jouw zijn is het verdriet om jouw heengaan, het gemis, des te groter. Want wat zijn wij blij met jou. Perfect, gaaf, klein , teer kind van ons. Zo puur toen je geboren werd, zo mooi in je hele wezen. Geen druppel kwaad zit er in jou.
Op 13 oktober 2007 is Daan Jesse Mees geboren ! Wat een prachtige dag, wat een prachtig kind. Niemand neemt jou van ons af. Jij zit in iedere porie van ons lijf. Lieve Daan, gefeliciteerd met je verjaardag. Wij houden zo ontzettend veel van jou.
