Daan

Onderstaande tekst vond ik op internet. Ik heb de tekst aangepast aan Daan maar de strekking van de tekst klopt wel. Ik wil de tekst graag met jullie delen:

Ik wil dat je niet bang bent om de naam Daan uit te spreken. Daan is belangrijk voor mij.
Ik wil dat je me over Daan laat praten. Het is elke dag mijn favoriete onderwerp!
Ik wil dat je Daan niet opnieuw laat sterven, door zijn foto’s uit je huis te verwijderen.
Ik weet dat de dood van Daan je verdriet doet. Laat me dat weten.
Ik wil dat je begrijpt dat verdriet mij verandert. Toen Daan stierf, stierf een groot deel van mij met hem. Ik ben veranderd door Daan zijn dood.
Ik hoop dat je niet verwacht dat mijn verdriet na zes maanden of een jaar over zal zijn. Ik zal Daan altijd missen en ik zal altijd rouwen om zijn dood.

Daan is onvervangbaar, zijn sterven heeft een groot gat geslagen in ons gezin. Nog altijd zijn wij bezig te redden wat er te redden valt. De balans is weg uit ons gezin. Bijna is het een jaar geleden dat wij Daan voor het laatst zagen, konden voelen, aanraken, kussen. Dat besef, het besef dat het al een jaar geleden is doet meer pijn dan we kunnen uitleggen.

Vandaag was het zo ver. De Thomas van de Groep Memorial
wedstrijd stond op de planning. Een wedstrijd voor Thomas, voor de
KanjerKetting. Een bijzondere wedstrijd.

Thomas, dappere strijder van  F8Noord, overleed op 28 december 2010.

Onze lieve Daan, dappere strijder van F8Noord, overleed op 6 februari 2011.

Via de VOKK kregen wij een uitnodiging voor deze Memorial
wedstrijd. Een wedstrijd die De Ijsselmeervogels tegen Feyenoord zouden
spelen.Een bijzondere gebeurtenis. Veel verbondenheid met ouders en
kinderen die we kennen via Twitter, die we kennen van F8Noord.

Tijs, onze oudste zoon, mocht met 1 van de 22 spelers  meelopen het veld op. Heel bijzonder en Tijs was heel trots.  Hij straalde van oor tot oor.
Een bijzonder moment, een emotioneel moment want Tijs liep
het veld op met de KanjerKetting van Daan om zijn nek. De KanjerKetting die
staat voor alle behandelingen die Daan heeft ondergaan. Een KanjerKetting van 4
en halve meter, 374 kralen …..
Kralen voor bloedprikken, kralen voor scans, kralen voor spoedopnames, voor slechte dagen, voor goede dagen, voor het verliezen van je haar….
Kralen die de reis van Daan tastbaar maken, kralen met een verhaal.
En daar liep Tijs mee, aan de hand van een speler van Ijsselmeervogels, het veld
op. Er werden foto’s gemaakt, handen geschud en toen mocht Tijs
lekker op de tribune komen zitten bij ons.

We hebben de wedstrijd bekeken, handtekeningen en foto’s van Feyenoord spelers bemachtigt. Het was een geweldige georganiseerde dag. Er waren springkussens, een clown, een schmink tafel en er was genoeg te eten en te drinken. De kinderen konden een ritje maken in een limousine, ze vonden het geweldig.

Na afloop van de wedstrijd mochten alle KanjerKinderen het veld op. Een ere ronde lopen. Merel en Tijs liepen mee, You’ll never walk alone werd
gespeeld, er werd meegezongen, geklapt en er was vuurwerk, veel vuurwerk.

Het was zo emotioneel, het applaus, het lied, Merel en Tijs
die daar liepen.

Lieve Daan wat wordt jij gemist ! Merel zei “ik had liever
gehad dat we een kaartje moesten kopen en dat we geen snoep kregen, want dan
leefde Daan nog”

Ze hebben aan je gedacht Daan, ze hebben aan je gedacht toen
ze hun ere ronde liepen, we keken omhoog en dachten aan jou.

Nu zijn we weer thuis. Nog vol van alles wat er vandaag is
gebeurd. Wat we hebben meegemaakt. Wie we hebben ontmoet. Lotgenoten, mensen
die weten wat kanker met je gezin kan doen. Mensen die weten van de angst en
het verdriet.

En ondanks de angst, het verdriet, de onmacht, hebben we
vandaag een bijzonder mooie dag gehad. Een bijzonder mooie dag, waar we nog
lang aan terug zullen denken.

Lieve schat,

Nog even en het is kerstvakantie. Je grote broer en zus zijn
er erg aan toe. Ze zijn moe. School vraagt veel van ze. Net als deze tijd van
het jaar. Merel, Tijs en Sterre kijken naar ons, naar papa en mama en ze zien
dat wij jou zo enorm missen. En zij missen jou ook. Niet voor niets zoeken ze
iedere avond de ster die het dichtst bij de maan staat. De ster die het dichtst
bij de maan staat en het felst schijnt… want dat is jouw ster. Niet voor niets
is het nu extra belangrijk voor ze dat jij dichtbij bent, of dat nu op een foto
is, een ster,  of door over je te
vertellen. Ze zoeken jou, willen weten dat jij nog steeds bij ons leven hoort.

Kerstviering in de kerk dit jaar. Het zou jouw eerste
schoolkerstviering zijn. Jij zou nu in groep 1 zitten, samen met je
klasgenootjes de kerk in lopen, ondertussen zingend “dag ster, grote ster” …
Misschien was je wel een schaap, of een herder, …

Wat deed het me pijn, om te zien hoe alle kindjes met hun
lichtje de kerk in kwamen en dat jij daar niet bij was. Tranen van verdriet
liepen over mijn wangen.

Ik zag de schaapjes, en de engeltjes. Maar de mooiste engel,
dat ben jij ! Jij zit hoog, op je grote ster maar ik had je zo veel liever hier
bij mij, bij ons, gehad.

Kerstmis vorig jaar. De dagen die jij niet mee zou maken
volgens de artsen. Een jaar geleden alweer. De dagen gaan voorbij… het gaat
allemaal maar door. De wereld, het leven. Maar jouw leven niet. Aan jouw leven
kwam abrupt een einde. Zo oneerlijk. Ik kan het nog steeds niet geloven. Mijn
kind… mijn geliefde kind, zo gewenst, zo door ons bemint.

Nu is het weer bijna kerst. En natuurlijk moest er een
kerstboom komen. Het huis versiert. Want Merel, Tijs en Sterre die verdienen
dat. Die genieten daar zo van zoals jij daar ook van genoot. En papa en ik
genieten oprecht van  de blijdschap van
Merel, Tijs en Sterre.

We gaan er wat van maken, van Kerst. Net zoals we dat vorig
jaar gedaan hebben. Met jou in ons hoofd en in ons hart. Met jouw foto bij ons
aan tafel, door over jou te vertellen en de filmpjes van jou te bekijken maar
ook door samen te zijn. Aandacht voor elkaar, spelletjes spelen, wandelen, want
ook al zijn we nooit meer compleet, we zijn wel dankbaar voor de tijd die we
met jou hadden, maar ook dankbaar voor Merel, Tijs en Sterre.

Lieve Daan,

Dag ster, grote ster!

Voor wie twinkel jij?

Voor wie geef jij je twinkelend licht?

Dag ster, grote ster!

Als ik naar je kijk,

Krijg ik lichtjes in mijn ogen

En een lach op mijn gezicht.

Geef jij licht aan de
mensen?

Help jij ons door de nacht?

Grote ster, wij zien je staan.

Wijs jij ons hoe we moeten gaan?

Kus

Ik zit in een film. Een zware moeilijke film. De film van ons leven een jaar geleden.
Iedere dag denk ik, vorig jaar, toen was jij er nog en deden we dit. Of we deden dat. In ieder geval was jij er nog bij. Maar alles was zo beladen. We waren “blij” met iedere extra dag die we met jou hadden. Met iedere mijlpaal, die we met jou mochten beleven.
Maar hoe raar is dat. Blij zijn dat je er met kerst nog bent maar weten dat je dood gaat ?!

Lieve Daan wij zijn blij met iedere seconde van iedere dag die we met je mochten door brengen maar oh wat hadden we nog graag 80 jaar iedere seconde van iedere dag van je willen genieten.
Vorig jaar om deze tijd zaten wij in Villa Pardoes. Vorig jaar om deze tijd werd ons in diezelfde Vila gevraagd wie nu eigenlijk ons zieke kind was…. Ja echt waar. Jij rende het hardst van alle kindjes. Jij had de meeste energie. Waar Merel en Tijs in de buggy wilden zitten ging jij door. Banjeren door de sneeuw met je snowboots aan. Muts op, shawl om en lekker De Efteling in. Af en toe ons warmen bij de vuurkorfen die er stonden en vooral vaak het Carnaval bekijken. Lalalalalalalallalaaaaaa, ik hoor het deuntje nog. We wisten precies welk poppetje we waar zouden zien en wanneer we moesten lachen voor de foto. Via de rolstoelingang naar binnen en naar buiten. Wat genoot je ontzettend.
Nu denk ik daar aan terug. Aan die tijd, daar in de Vila. Aan de tijd voorafgaand aan de Vila. De gesprekken met uitvaart begeleiders, het regelen. Aan de tijd na de Vila, de kerstdagen die je niet zou halen, oud en nieuw, mijn verjaardag waarvan ik wist dat het mijn laatste samen met jou zou zijn…..

Mijn hart huilt en iedere ochtend word ik wakker zonder jou. Zonder jouw warme lijfje dicht tegen mij aan. Zonder jouw “mama, ik jou liggen” waarna je zo heerlijk nog even boven op me kwam liggen. Ik mis jouw stem die om Merel, Tijs en Sterre roept. Ik mis jouw lijfje, jouw handje in het mijne, ik mis jou in alles wat ik doe. IK MIS JOU ! Ik mis je hele zijn, jij klein, lief, dapper, wijs, prachtig menneke. Ik zit in een film….. en ik weet al hoe hij afloopt, hij heeft geen happy ending……

Lieve Daan,

Hij is er weer, Sinterklaas ! Zoals ieder jaar ontgaat deze gebeurtenis ons niet. We zijn er druk mee en vol van. Je grote broer Tijs stuitert door het huis. Merel is druk bezig ons huis zo gezellig mogelijk te maken met haar knutsels. Sterre vind Sinterklaas wel leuk maar ze durft nog niks tegen hem te zeggen zo vertelt ze aan iedereen.
En jij ?

Vorig jaar had je zo’n pret tijdens onze Opkikkerdag. Patat eten met Sinterklaas, samen kleuren, kletsen, spelen. Wat genoot je daarvan. En daarna ook nog naar het Sinterklaaslogeerhuis, alweer een ontmoeting met Sint, stoer nam je je cadeautje in ontvangst. Je vond het geweldig, zong heel hard als je je schoen mocht zetten. Samen met Merel en Tijs, want Sterre was vorig jaar nog te klein.
Afgelopen zaterdag mochten jullie je schoen zetten. We waren eerst naar de optocht van Sinterklaas geweest. Bij die optocht kochten we een mooie Sinterklaas ballon, voor jou, zodat jij ook weet dat Sinterklaas weer in het land is.
Bij het schoen zetten dacht Tijs heel goed aan jouw schoen. Die hoort erbij die schoen. We zongen liedjes, en ik mocht een liedje voor jou uitkiezen.
Op zondagochtend was het feest. De schoenen waren gevuld. En ook in jouw schoen had de Sint een cadeautje gestopt. Een klein knuffel girafje. Een licht cadeautje, dat zou misschien aan de Sinterklaas ballon omhoog kunnen gaan. Maar helaas, dat mislukte. En dus hebben een briefje aan de ballon gedaan, heeft God die aan je voorgelezen ?
We sturen je het cadeautje nog op mop, aan andere ballonnen want wij vergeten jou niet. Wij vergeten jou nooit, en Merel en Tijs zorgen ervoor dat Sinterklaas jou ook niet vergeet.

En zo gaan de dagen voorbij. Natuurlijk verdienen Merel, Tijs en Sterre een leuke sinterklaas. Maar het kost me zo veel moeite. Het kost me zoveel moeite om leuke dingen leuk te blijven vinden. Want we missen je zo. Iedere dag een beetje meer.

Om met blof te spreken:
ohhhhhhh was je maar hier
was je maar hier met mij
ohhhhhhhh was je maar hier
was je maar hier met mij
Ohhhhh was je maar hier
was je maar hier met mij
ohhhh was je maar hier
was je maar hier met mij
 Hier met mij